Mύθοι των Oτόρι

Πριν απο κάποια χρόνια μια φίλη, μου πρότεινε να διαβάσω τους Μύθους των Οτόρι, της Λίαν Χέρν. Ήξερε την τρέλα που έχω με τους Samurai και γενικά με την Ιαπωνία...έτσι δεν ήταν δύσκολο να αρχίσω το διάβασμα...το πρώτο βιβλίο ήταν "H παγίδα των αηδονιών"

...όταν ο μικρός Τακέο γνωρίζει τον Άρχοντα Σιγκέρου και του σώζει την ζωή...όταν θα ξεκινήσει ένα ταξίδι που θα τον οδηγήσει στο ίδιο του το πεπρωμένο...ένα ταξίδι εκδίκησης και εξαπάτησης, τιμής και αφοσίωσης, ομορφιάς και μαγείας...και θα γνωρίσει το πάθος της αγάπης για την Καεντέ...το πρώτο βιβλίο το τελείωσα αρκετά γρήγορα

...έτσι πέρασα στο δεύτερο βιβλίο, "Με το γρασίδι για προσκέφαλο"...

Στο δεύτερο βιβλίο, επιστρέφουμε στις χώρες της άγριας ομορφιάς και των παραπλανητικών όψεων, όπου οι δύο ήρωες βιώνουν τα ταραγμένα χρόνια του πολέμου, της πείνας και των αναξιόπιστων συμμαχιών. Ο Τακέο υποχρεώνεται να ακολουθήσει τους δεσμούς αίματος που τον ενώνουν με τη Φυλή και ταυτόχρονα να απαρνηθεί τους όρκους της ειρηνικής ζωής και την αγάπη του για την Καεντέ. Η Καεντέ, από τη μεριά της, γίνεται πιόνι στο παιχνίδι αδίστακτων πολέμαρχων και υποχρεώνεται να αξιοποιήσει την ευφυΐα, την ομορφιά και την πονηριά της, ώστε να επιβληθεί σ' έναν κόσμο πανίσχυρων αντρών. Το έργο "Με το γρασίδι για προσκέφαλο" είναι μια γοητευτική ιστορία πόθου και αφοσίωσης, ασυγκράτητης φιλοδοξίας και συνωμοσιών που εκτυλίσσεται μέσα σ' ένα συγκλονιστικό φυσικό περιβάλλον...

έφτασε όμως ο καιρός που και αυτό το βιβλίο τελείωσε...με θλίψη όμως γιατι ήξερα ότι μου έχει μείνει μόνο ένα ακόμα πρίν ολοκληρώσω την τριλογία των μύθων...και μετά τι? σκέφτηκα...με έπιασε μια μελαγχολία...έπρεπε όμως να το τελειώσω...ξεκίνησα κουτσά στραβά να διαβάζω το τρίτο και το τελευταίο βιβλίο των Οτόρι "Το λαμπρό φεγγάρι"...

όπου ο Τακέο και η Καεντέ ενώνουν τις δυνάμεις τους για να εκπληρώσουν την προφητεία...Για να φέρει την ειρήνη στη χώρα του, ο Τακέο θα δώσει πέντε μάχες -στις τέσσερις θα νικήσει, στη μια θα χάσει...κάπου στα μέσα του βιβλίου σταμάτησα να το διαβάζω γιατί ψυχολογικά είχα πέσει σε κατάθλιψη...έλεγα μέσα μου ότι τελειώνει και μετά τι θα κάνεις ρε Στελάρα??? όπου μια φήμη ήρθε στα αυτιά μου...θα υπάρξει και τέταρτο βιβλίο, χρονικά πρίν απο την Παγίδα των Αηδονιών...και χθές μου στέλνει sms ο φίλος μου ο Κώστας...όπου το sms του έλεγε... "Η βραχνή φωνή του ερωδιού", το τέταρτο βιβλίο των Οτόρι, απο τις 26/10 στα βιβλιοπωλεία...ε αυτό ήταν...τηλεφωνώ στις εκδόσεις Πατάκη να κάνω κράτηση τώρα!!!

τελικά το τέταρτο βιβλίο, είναι χρονικά η συνέχεια του τρίτου και όχι όπως είχα ακούσει πρίν απο το πρώτο...

Ύστερα από χρόνια πολέμων και θυσιών, ο άρχοντας Οτόρι Τακέο και η σύζυγός του Καεντέ κατάφεραν επιτέλους να ενώσουν τις Τρεις Χώρες και να φέρουν την ειρήνη και την ευημερία στον τόπο. Ο Τακέο, όμως, γνωρίζει ότι η ευδαιμονία αυτή είναι προσωρινή, γιατί δεν μπορεί να ξεχάσει μια σκοτεινή προφητεία από παλιά: πως του μέλλει, δηλαδή, να πεθάνει από το χέρι ενός μέλους της οικογένειάς του...τα υπόλοιπα όταν το τελειώσω....

Τα τρία πρώτα βιβλία τα ευχαριστήθηκα αρκετα...ελπίζω και το τέταρτο και τελευταίο να ειναι τόσο ενδιαφέρον.

Το χαμόγελο μου ξαναγύρισε... ¨)